Okres dojrzewania nie należy do najprostszych ani dla nastolatka, ani dla jego opiekunów. Buzujące hormony, zmienne nastroje i często frustrujący proces poznawania siebie nie ułatwia porozumienia na płaszczyźnie rodzic-dziecko. Jak poradzić sobie z utrzymaniem dobrych relacji rodzinnych przy jednoczesnym poczuciu zrozumienia dla obu stron? Zapraszam do zapoznania się z najlepszymi praktykami dotyczącymi tego, jak komunikować się z nastolatkiem. 

Jak komunikuje się nastolatek?

To pytanie zadaje sobie większość rodziców, jednak odpowiedź nie należy do najbardziej przejrzystych, nastolatek komunikuje się bowiem w różny sposób, zależny od jego aktualnych potrzeb oraz problemów, z którymi się spotyka. Zamiast próbować zrozumieć często skomplikowany dla dorosłych język komunikacji nastolatka, warto zastanowić się nad tym, jak my możemy się z nimi komunikować. Pamiętajmy, że ci młodzi dorośli często niemal w pełni rozumieją świat dorosłych, a najlepszym sposobem na traktowanie ich z szacunkiem jest podejście do nich jak do dojrzałego człowieka, unikając rodzicielskich ‘gierek’.

Najlepsze sposoby na komunikację z nastolatkiem

Podczas rozmowy z nastolatkiem możemy trafiać na trudności wynikające z różnych oczekiwań obu stron. Rodzic powinien jednak uzbroić się w cierpliwość i nie dążyć do nawiązania kontaktu z dzieckiem za wszelką cenę. Co jeszcze możemy zrobić? Zobaczcie sami.

Odpuść i daj przejąć inicjatywę

Nie bez powodu nastolatek nazywany jest młodym dorosłym. Mimo dalszych poszukiwań siebie rozumie i potrafi zastosować już wiele mechanizmów z życia swoich opiekunów. Zaakceptuj fakt, że w danej chwili może nie chcieć lub nie być gotowe na rozmowę z drugą osobą. Nie nalegaj na rozmowę, jeśli widzisz, że nie jest to najlepszy moment. Jeśli przyjmiesz odmowę swojego dziecka i dasz do zrozumienia, że będziesz czekać, aż będzie gotowe do rozmowy, z pewnością to zrobi.

Słuchaj, nie oceniaj

Komunikacja z dzieckiem powinna iść w obu stronach. Pamiętaj, aby oprócz mówienia do nastolatka dać u też szansę odpowiedzi lub wyrażenia swojej opinii. Zrezygnuj z monologów i anegdot, które głównie frustrują i zwiększają dystans między obiema stronami. Zostań aktywnym uczestnikiem rozmowy i wyrażaj swoją opinię w momencie, w którym zostaniesz o nią poproszony. O ile sytuacja nie wymaga stanowczego postawienia granic, postaraj się być dla dziecka jak przyjaciel – pozwól sobie na śmiech i łzy, jeśli akurat czujesz, że się u Ciebie pojawiają.

Dbaj o zaufanie po obu stronach

Jeśli chcesz, żeby Twoje dziecko dzieliło się z Tobą swoimi problemami i obawami, najpierw pozwól mu zrozumieć, że może Ci zaufać. Dotrzymuj powierzonych Ci sekretów i wspieraj nastolatka w problemach, z którymi się mierzy, a zostaniesz osobą, do której będzie przyjść i zwierzyć się z najskrytszych tajemnic. Pamiętaj, że zaufanie ciężko jest odbudować, dlatego szczegóły Waszej rozmowy powinny zostać tylko między Wami.

Motywuj do działania

Szczera rozmowa z dorosłym może być dla nastolatka dużym wyzwaniem. Wesprzyj go w tej sytuacji i podtrzymuj rozmowę na etapie, na którym zauważysz, że staje się problematyczna. Potwierdzaj emocje i doznania, z którymi spotkał się młody dorosły, dopytuj o jego pomysły na dalsze działanie, podkreślaj jego niezależność i daj szansę wyboru najlepszego rozwiązania. Dzięki temu kolejne rozmowy staną się dużo lżejsze i swobodniejsze.

Czujesz, że potrzebujesz wsparcia w utrzymaniu dobrych relacji rodzinnych? Zapraszam na konsultacje coachingowe, podczas których uważnie przyjrzymy się możliwością poprawy komunikacji między członkami Twojej rodziny.